Rozdział 2- część II

                                                        *Victoria*
- Victoria? 
- Nie musiał mnie pan z kimś pomylić, przepraszam. - chciałam go wyminąć, ale mnie zatrzymał. 
- Wiem, że to ty.- warknął. - co tu robisz? Dlaczego w ogóle się nie odzywałaś?
-  nie mam ochoty na pogaduszki, cześć. - usiadłam przy wolnym stoliku i starałam się ignorować palący wzrok Nialla. Kątem oka obserwowałam co robi. Serce mi stanęło gdy wyciągnął telefon i gdzieś zadzwonił. Rozmawiając przez telefon ciągle się na mnie patrzył. Chwyciłam torebkę i jak najszybciej chciałam wyjść z restauracji. Stojąc przed budynkiem nie wiedziałam gdzie iść, bo tutaj byłam umówiona z Thonym.
- Nie dzwoniłem do Zayna, spokojnie. - usłyszałam głos za sobą. Odwróciłam się i ujrzałam blondyna zapalającego papierosa. - Chcesz? - zapytał wskazując na paczkę. Odmówiłam ruchem głowy. - Kiedy wróciłaś? 
- Nie wróciłam, przyjechałam na kilka dni. - odpowiedziałam. 
- Czemu w ogóle się nie odzywałaś? - wzruszyłam ramionami patrząc przed siebie. - Po twoim wyjeździe wszystko się zepsuło. Zayn nie jest już sobą, zamknął się w sobie... Bella miała depresję, obwiniała się, że nie mogła ci pomóc. Ty.. Ty z tobą też nie jest chyba  najlepiej. 
- Bella miała depresję? Przeze mnie? Co z nią? 
- Już dobrze, jest w dobrych rękach. - uśmiechnął się delikatnie. - od prawie roku jesteśmy parą. 
- Gratuluję, życzę wam szczęścia. - spojrzałam się w lewo i zobaczyłam nadchodzącego Anthony'ego.- Niall, proszę nie mów nikomu, że mnie spotkałeś, dobrze? A teraz idź. 
- Co, ale czemu? - bez odpowiedzi odeszłam od niego bez słowa. Wiedziałam, że Thony w widział mnie z nim. 
- Cześć kochanie. - powiedział muskając moje usta. 

- Cześć. - uśmiechnęłam się. - jak w pracy?

- Dobrze. - chwycił mnie za dłoń i kierował ku restauracji. - kto to?- kiwnął głową na  Niall

a, który ciągle stał w tym samym miejscu.

- Nie wiem, pytał o godzinę. -  Thony, skłamałam cię, to najlepszy przyjaciel mojego byłego. 

Gdy przechodziliśmy obok niego czułam wypalający wzrok. 

W restauracji usiedliśmy przy wolnym stoliku. 

- Na co masz ochotę? - zapytał. 

- Jeszcze nie wiem. - mruknęłam. -  a ty?

- Na ciebie. - wymruczał. Zalałam się rumieńcami. - ale to później. Teraz chętnie zjem risotto. - Zawołał kelnera. Zamówił dla siebie risotto, a dla mnie sałatkę cezara, na którą w końcu się zdecydowałam. 

- jak minął ci dzień? 

- Dobrze, pozwiedzałam trochę. - uśmiechnęłam się. - Jutro chciałabym pojechać do mojego starego domu.

- Pojechałbym z tobą, ale znów będę musiał wyjść wcześnie i pewnie będę siedzieć w pracy do późna. 

- Pojadę sama, spokojnie.- w tym momencie przyniesiono nam nasze dania. 

- smacznego, skarbie. 

- Dziękuje.- rozmawialiśmy o naszym ślubie. Thony nalegał abym umówiła się z jego dobrą znajomą, która projektuje suknie ślubne. - Dobrze, pójdę tam jutro. 

Po skończonym obiedzie udaliśmy się na spacer a następnie do naszego apartamentu. 

                                                                  ***

Wychodząc z apartamentu chwyciłam za mój płaszczyk. Właśnie idę do mojego starego domu, a następnie wybieram się na umówione spotkanie z Sophią, koleżanką Anthony'ego, która ma mi zaprojektować suknię ślubną. Nie wiem jaką chcę, mam nadzieje, że ona pomoże mi w wyborze.  Thony ponoć powiedział jej swój pomysł, jestem ciekawa co wymyślił. Jego gust jest strasznie klasyczny, lubi ład i porządek. 

Przed hotelem czekał już szofer

- Witam ponownie panno Levison. - powiedział na co lekko prychnęłam.

- Harris, jeszcze jestem Victoria Harris. 

- Przepraszam. 

- Nic się nie stało. - uśmiechnęłam się. - możemy już jechać?

- Oczywiście. - Mężczyzna wsiadł do auta i ruszyliśmy. Podałam mu adres i ruszyliśmy. 

Czy dom wygląda tak jak go zapamiętałam? Myślę, że tak, nikt w nim nie zamieszkał. Tak w sumie powinnam go sprzedać. Po śmierci taty dom stał się moją własnością, więc mogę robić z nim co chcę. Ale jest mi ciężko na myśl, że ktoś inny może w nim zamieszkać, spać w moim pokoju. Kocham ten dom i wspomnienia z nim związane, nawet te, które wydawały się niezbyt fajne. 

- Panno Harris, jesteśmy na miejscu. 

- Oh, tak, dziękuję. Możesz już wracać do hotelu. 

- Ale pan Levison nalegał żebym wszędzie panią woził. 

- Tutaj spędzę na prawdę dużo czasu, potem chciałabym się przejść do salonu sukien, to niedaleko dam radę. - uśmiechnęłam się i wyszłam. - do widzenia. - kiwnęłam na odchodne. Obserwowałam odjeżdżające auto, wspominając jak to zawsze patrzyłam tak na samochód Liama, Louisa, Harrego, Nialla, Belli czy... Zayna. Po wczorajszej rozmowie z Horanem zaczęłam za nimi cholernie tęsknić, ale boje się z nimi spotkać... 

Wchodząc do mieszkania poczułam się jak kiedyś. Nastoletnia Victoria wracająca ze szkoły, gdzie czeka za nią tata, a za chwile ma przyjść chłopak. Uśmiechnęłam się na tę myśl, jednak przypominając sobie jaka jest rzeczywistość zesmutniałam. 

Myślałam, że ktoś tu zamieszkał, ale wczoraj rozmawiałam z wujem przez telefon i okazało się, iż bez mojej zgody nie mogli go wystawić na sprzedaż, więc czekali aż sama się zdecyduje aby go sprzedać. 

Chodziłam po domu tak w kółko, dotykałam różnych rzeczy, wspominałam stare czasy... w sumie nie aż takie stare, bo minęły nie całe 2 lata. Jeden pokój cały czas go omijałam, mianowicie był to mój pokój. Bałam się do niego wejść, wspomnienia mnie przytłaczały, zwłaszcza te związane z Zaynem. Stałam ponad trzy minuty pod drzwiami i myślałam o tym, ale w końcu przełamałam swoje lęki i weszłam tam. Wszystko jest tu tak jak było... za wyjątkiem mnie, ja się zmieniłam.. ja i moje życie. 

Usiadłam na moim ulubionym miejscu w tym pokoju, mianowicie parapecie. Podkurczyłam nogi i obserwowałam ulicę, na której nic się nie działo. Raz na jakiś czas przejechał tędy samochód. Jeden przykuł moją uwagę, zwolnił gdy tędy przejeżdżał. Po chwili jednak odjechał ze zdwojoną prędkością. 

- Cześć, ty jesteś pewnie Victoria narzeczona Anthony'ego? Jestem Sophia- kobieta podała mi rękę. W jej salon sukien ślubnych był urządzony z klasą. - Thony mówił mi, że za 3 tygodnie bierzecie ślub, a ty nadal nie masz sukienki.

- Tak to prawda. - powiedziałam nieśmiało. 

- Spokojnie, coś wymyślimy.- uśmiechnęła się.- Usiądź proszę, pokażę ci kilka moich projektów. - usiadłam na skórzanej sofie.- chcesz kawę, herbatę?

- Nie dziękuje.

- W takim razie pokażę ci katalog, jak coś ci się spodoba to przymierzysz, a jeżeli nadal nic nie wybierzesz to będziemy szkicować. 

- okej. 

- dobra, znam rodzinę Anthony'ego, więc wiem, że sukienka nie może być zbyt odważna, duże wycięcia odpadają. Podpowiedz mi coś, na pewno kiedyś myślałaś o takiej sukience. 

- To fakt, ale wtedy byłam nastolatką, miałam wybujałą wyobraźnie. - uśmiechnęłam się. -Wtedy chciałam wyglądać wyjątkowo, jak księżniczka, teraz już nie wiem.. 

- Bo ty masz wyglądać wyjątkowo! To będzie twój dzień!

                                                                  *

- Victoria, rzeczywiście jesteś strasznie wybredna, siedzimy już tu 4 godziny, przymierzyłaś 14 sukienek. Nie mam już siły. - Sophia się zaśmiała. 

- Dobra.. nie ważne.. kupie jedną z tych, które przymierzyłam. - powiedziałam zrezygnowana.

- Nie. Ja ci zaprojektuje sukienkę idealną! - krzyknęła radośnie. - ale musimy się lepiej poznać. Może pójdziemy wieczorem do klubu, spędzimy razem trochę czasu.

- no nie wiem... Thony może być niezadowolony. 

- zadzwoń do niego. 

-ehhh.. no dobra. - jezu.. na co ja się pisze.. nie byłam w klubie od bardzo dawna.

*rozmowa telefoniczna*

A: Cześć kochanie. Jak po spotkaniu z Sophią?

V:hej.tak właściwie spotkanie ciągle trwa. Thony, wraz z Sophią chciałyśmy pójść gdzieś wieczorem, poznać się lepiej, bo jutro będziemy szkicować projekt sukni. 

A: Wieczorem? gdzie? Rozumiem, że dzwonisz do mnie, bo chcesz iść sama. 

V: To nie tak, chcemy się lepiej poznać, żeby stworzyć dobry projekt. 

A: A gdzie idziecie?

V: Może do jakiegoś pubu, może klubu. Wiesz, bardzo dawno nigdzie nie byłam. 

A: Jak chcesz to idź, ja muszę kończyć, cześć. 

V: Nie złość się, pa.

* 

Wieczorem ponownie spotkałam się z Sophią. Udałyśmy się do klubu. Miło spędzałyśmy czas. Trochę lepiej się poznałyśmy, powiedziała, że już ma jakiś pomysł na sukienkę. 

- Vicky, w tym klubie jest moja dobra koleżanka ze znajomymi, może pójdziemy się przywitać? Niedługo muszę zrobić sesje nowej kolekcji, a to jest jedna z moich najlepszych modelek. 

- Jasne, ale za niedługo chyba będę musiała iść. 

- Dobrze.- uśmiechnęła się i zaprowadziła mnie na 2 piętro klubu gdzie siedziała jej koleżanka. - polubisz ją, jest świetna. - nie słuchałam jej za bardzo, bo oglądałam abstrakcyjne malowidła na ścianach. 

- Cześć wam,to jest Victoria.- nawet nie zauważyłam jak podeszłyśmy do stolika. Spojrzałam na jej znajomych i zamarłam. Tam siedzieli wszyscy! WSZYSCY MOI STARZY PRZYJACIELE. Łzy zaczęły napływać mi do oczu, było mi tak strasznie głupio gdy spojrzałam na Belle.

- ja... ja.. przepraszam. - szybko się odwróciłam, ale nawet nie zrobiłam kroku, bo wpadłam na kogoś.

- Victoria.- szepnął. 

- Zayn.- łza spłynęła mi po policzku. Szybko ją starłam i wybiegłam z klubu. 

napisałam smsa do Anthony'ego, żeby po mnie przyjechał. 

                                                    *Zayn*

Wróciła. Moja Victoria wróciła!Czyli jednak nie przewidziało mi się dzisiaj, na prawdę widziałem ją w jej domu. 

Wybiegłem za nią w klubu, siedziała na murku. Podszedłem do niej i przysiadłem się. 

- czego chcesz?

- tęskniłem za tobą, myślałem, że już nigdy nie wrócisz.

- nie wróciłam. za kilka dni znowu wyjeżdżam. 

- Co? 

- Musze w końcu sprzedać dom.. załatwię kilka formalności i wyjeżdżam. 

-Tylko po to?

- nie...-mruknęła. - Zayn nie mam ochoty na rozmowę, idź już sobie.

- Nie żartuj! Myślałaś, że o tobie zapomniałem? Cały czas cię kocham, odchodziłem od zmysłów, codziennie myślałem co się z tobą dzieje, zastanawiałem się czy też o mnie myślisz.

- po co mi to mówisz?! - krzyknęła zalana łzami.- MY to już przeszłość, bardzo daleka, Zayn. Zacznij żyć,znajdź sobie kogoś, przestań o mnie myśleć.

- Nie chcę nikogo innego. - krzyknąłem chcę być tylko z tobą!

- przykro mi, to już niemożliwe. -powiedziała, a po chwili dodała- za 3 tygodnie biorę ślub. - Mój świat się zawalił. Poczułem się jakby ktoś wbił mi nóż w plecy.- jestem szczęśliwa, proszę, nie niszcz tego.  

- Victoria!- usłyszałem krzyk jakiegoś mężczyzn. po chwili podbiegł do niej i ją przytulił. - kochanie, wszystko dobrze, dlaczego płaczesz? 

- Wszystko okej, w klubie było za duszno i zrobiło mi się słabo. - zerknęła na mnie. Ja siedziałem i obserwowałem te sielankę. - jedźmy już. - musnęła delikatnie jego usta. 

Zrobiła mi to na złość. Udało jej się. Aż się we mnie zagotowało! Tylko ja mogę ją dotykać! ONA JEST MOJA! - Thony, jedziemy. - chwyciła go za rękę i wsiedli do auta. 

Pobiegłem do swojego auta i pojechałem za nimi. ja tak łatwo nie odpuszczę. Nie stracę jej po raz kolejny, nie mogę. 

*rozmowa telefoniczna* 

Zayn: Liam! musisz mi szybko kogoś sprawdzić. 

Liam: Coś związanego z Vicky? Gadałeś z nią?  

Z: Tak. Kurwa Liam potrzebuje informacji, sprawdzisz mi czy nie?

L: Kogo mam sprawdzić?

Z: Nie wiem jak się nazywa. Ma na imię Anthony, ma około 30 lat, jest na pewno bogaty.

L: Skąd wiesz, że jest bogaty? 

Z: Bo rzadko widzę kolesia, który ma super auto a i tak ma szofera. 

L: Dobra, jak coś będę wiedział zadzwonię,

Z: Dzięki stary, 

_____________________-

Cześć! Jak wam się podoba?

ostatni post ma pon ad 300 wyświetleń, a tylko 1 komentarz :(( 

Wiem, że jest was tu więcej. Komentujcie.

PROSZEEEEEEEEEEE